Spraak

Spraak- en articulatiestoornissen kunnen voorkomen bij zowel kinderen als volwassenen. Dit houdt in dat bepaalde klanken of combinaties van klanken verkeerd worden uitgesproken of helemaal niet worden uitgesproken. Soms worden bepaalde klanken vervangen door andere klanken. De spraakontwikkeling is meestal rond de leeftijd van 5 jaar voltooid. Als dit niet het geval is en de articulatie verschilt van die van leeftijdsgenoten, spreken we van een articulatiestoornis. 

• Fonetische articulatiestoornissen: Stoornissen waarbij de persoon het moeilijk heeft met de motorische productie van een spraakklank. Voorbeelden hiervan zijn het lispelen, het niet kunnen articuleren van de 'r'-klank...
• Fonologische spraakklankstoornissen: Stoornissen waarbij de spraakklanken geïsoleerd correct uitgesproken worden, maar waarbij er moeilijkheden ontstaan bij het correct gebruik van deze klanken tijdens het vormen van woorden. Voorbeelden hiervan zijn het zeggen van 'toe' tegen 'koe', de 's' als 'z' uitspreken...
• Spraakontwikkelingsdyspraxie: Een complexe spraakontwikkelingsstoornis waarbij de motorische planning en programmering verstoord verlopen. Een voorbeeld hiervan is zoeken naar de juiste articulatieplaats van klanken.
  
  

Aan de hand van een logopedisch onderzoek wordt uitgezocht welke klanken/woorden moeilijk of verkeerd worden uitgesproken. Vervolgens worden deze klanken via een gedragsmatige aanpak aangeleerd en geïmplementeerd in de spontane taal. Ouders worden betrokken gedurende de therapie en worden als het ware co-therapeuten.